Open deur

Afgelopen week ben ik bij Mo geweest. Zo heet hij niet echt, maar ik vind het grappig om hem zo te noemen. Tenminste, in z’n paspoort staat wel Mo volgens mij, maar hij noemt zich anders. Goed, Mo dus. In Amsterdam.

Hij appte me 2 januari. Ik had hem al een half jaar niet gesproken. Ergens tussendoor misschien een keer geappt. ‘Heb je tijd, zin in koffie?’ Zoiets. En nu zat ik 3 januari bij hem op de bank. Soms is het leven wonderlijk.

Eerst woonde hij in Den Bosch, in een prachtig huis aan het water. De Binnendieze, waar je met van die bootjes overheen kunt varen. Krijg je een rondleiding met gids. Ooit was ik in Den Bosch, ook in zo’n bootje, maar dan zonder gids. Wij voeren naar een aanlegsteiger in de stad, knap stukkie varen. ’t Werd al donker toen we daar aankwamen. Prachtige steiger met een paar stoelen erop. En op die stoelen nam na een minuut of wat wachten Duo Verso plaats. Dat was een belevenis. En een goed concert. Maar Mo woont dus niet meer in Den Bosch.

Ik dacht eerlijk gezegd dat ik bij een kantoor terecht zou komen. Al had ik op Google Maps al wel een soort woonwijk gezien in plaats van Zuidas-achtige pandjes. Amsterdam dus.

Hij had koffie voor me gezet. Echt een lekker bakkie uit zo’n mooi apparaat dat glimt en blinkt en een hoop kabaal maakt. En dat dus ook heerlijke bakkies uit z’n leidingen perst. Moet gezegd!

Het gesprek vloog zoals gewoonlijk alle kanten op. Eerst hadden we het over z’n verhuizing, over de kids, over VUCA world. Ken je dat, vuca? Staat voor Volatility, Uncertainty, Complexity, en Ambiguity. En we spraken over werk, trainingen, coaching, opleiding. Niet per se in die volgorde, trouwens.

Opeens zaten we midden in een diepgaand gesprek over ons eigen levenspad. Als je Mo zegt, zeg je purpose. Of omgekeerd. Ik vertelde hem dat ik opnieuw bezig ben om een beweging te maken.

‘Wat is je droom?’, wilde hij weten.
Hij had me net verteld dat hij vooral bezig was om boardrooms te trainen, all over the world.
‘Waar jij mee bezig bent, maar dan kleinschaliger, in Nederland. Dat is mijn plaatje op dit moment.’
‘Gooi het in het universum’, zei hij. ‘Twee jaar terug heb ik dat gedaan en ik had toen niet kunnen bedenken dat ik op dit moment de hele wereld over vlieg om leiders te trainen. Spreek je uit, deel je droom.’

Hij sloot af met een paar prachtige opmerkingen, waaronder deze: ‘Als je zelf een deur dicht doet, vraag jezelf dan af welke deur je gaat openen. Ga brengen, niet halen, brengen. Dan gaan er vanzelf deuren open. En steeds als er iets gebeurt, als er een deur open gaat, vraag je jezelf af: “Wat ga ik hier brengen?”‘

Het jaar 2019 is begonnen. De eerste week zit er alweer bijna op. Mijn jaar begon met een verrassing. Het gesprek met Mo was voor mij zo’n open deur.
Een prachtige ontmoeting, een cadeau.
Een prachtig gesprek, met wijze lessen.
Een prachtig doorkijkje, met perspectief.

Welke deuren ga jij openen in 2019?
Ik wens je een mooi jaar toe!